Om weer een beetje motorseizoen gevoelens te kweken in deze koude wintermaanden zonder ritten, hier nog het verslag van de Herfstrit van zondag 1 oktober 2023 08:00. Er was een verrassend grote opkomst voor zo’n vroege rit, 22 motoren, waarvan 1 duo, als ik het mij goed herinner. Het was mooi weer, perfect voor de geplande rit. Er werden 2 groepen gemaakt van 11 motoren. De snelle olv Wim en de langzame olv Hennie. Aangezien er toch maar 8 motoren naar de snelle groep gingen haakte ik daarbij aan. Deze keer stond ik op tijd klaar.

De rit was op GPS gezet, dus na een poosje gereden te hebben zonder noemenswaardigheden dacht ik dat de plasstop één van de hoogtepunten zou worden van mijn verslag. Maar gelukkig was dat fout gedacht. Vlak daarna werd er steeds vaker door Wim gestopt en op de GPS gekeken.

Op enig moment kwam ons een grote groep motorrijders tegemoet en tot mijn verbazing bleek Carl zich daarin te bevinden. We draaiden om en gingen de langzame groep achterna. Wim stopte weer en de langzame groep verdween uit het zicht. Enigszins verbaasd dat we niet achter de langzame groep naar het verdiende appelgebak bleven rijden, vervolgden we onze weg.

De route was opengebroken en Wim stopte weer om de GPS te raadplegen en besloot een alternatieve route te kiezen. Opeens zag ik de langzame groep in de achteruitkijkspiegel. Even later waren die gestopt, want even zag ik ze niet meer totdat Wim weer eens stopte en ze ons voorbij gingen. Wim besloot nu toch Hennie te volgen. Verderop lag de opengebroken weg weer op de route en nu gingen we daar overheen en kwamen van de andere kant op het punt waar we eerder het alternatief hadden gekozen. De verwarring was compleet want daar werd even een stop gehouden en werd besloten om te keren naar een afslag iets terug.

Eerst achter me, maar toen naast me was een bestelbusje die steeds ongeduldiger werd. Ach, dat begrepen we wel. Vanaf toen ging het soepel met z’n allen naar de 1e stop te Zundert. Alwaar we lachend de route tot nu toe bespraken.

Redelijk soepel gingen we naar de 2e stop, dacht ik. Wel vreemd dat we door Tilburg reden. Wat een stoplichten! Het was een wonder dat we bij elkaar bleven. Ach dat is ook weer wat anders. Wij waren als 1e bij het pannenkoekenhuis, wat eigenlijk vreemd was, want de route ging om Tilburg heen, wat de langzame groep wel volgde (min of meer). Daar hebben we ook weer gelachen en gepraat over wat er allemaal mis was gegaan. Het eten was er heerlijk met een leuke bediening. Overigens kozen weinig mensen een pannenkoek.

Van het vervolg kan ik me geen missers meer herinneren. Daarna werd er uiteraard weer nagebabbeld.

Ik heb wel weer zin in de zomer gekregen van het schrijven hiervan.

Tot het volgende verslag.